Sevgiliye Özlem Hasret Sevgi Kokan Mektuplar

Sevgiliye Özlem Hasret Sevgi Kokan Mektuplar

karanlığın boğuk sesi
sensizliğin nefesi gibi,
kanatıyor yüreğimi..
ayrılık ayırır mı
gözlerindeki
serseri fırtınaya takılmış
gölgemi..



hayat eşit davranmıyor kimseye, biliyorum..ağızdan ağıza dolaşan günahkar nefeslerde dilleniyor bazen yaşamlar bazen de an tatlı melodiyle geliyor güzellikler.,içinden bizlere düşeni yani hakettiğimizi seçmek kalıyor sadece.. fakat yaşam ne kadar dengesiz olursa olsun ..ölüm bi o kadar eşit dağılıyor yüreklerimize..yaşamın son perdesi..nokta..




Gecenin karanlığı bana o kadar şey düşündürüyor ki; anlatamam.
Hatalarım, pişmanlıklarım, düşünceler içinde savaş veriyorum.
Bir de özlemlerim var tabi.. Benim özlemim geleceğim ve geleceğimin içindeki sen.
Ama farklı şeyler yazıyoruz. (Sen ve Ben)

Evet bana göre çok büyük bir aşk yaşıyoruz. Fakat beraberinde korkular var.
Hani çok değer verdiğim bir şey olur ve sen ona özen gösterirsin.
Adeta varlığın, bütün huzurun ona bağlıdır.
Bir süre sonra ona bir şey olduğunda ise artık hayatının bittiğini düşünürsün.
Ben daha önce yaşadım bunları sevgili! Acısı çok büyük...
Seni kaybetmeyi düşürdüğümde de aynı acıyı çekiyorum.
Artık anladın mı seni ne kadar büyük bir aşkla sevdiğimi?

Baksana bu sessizlik, bu karanlık, bir de sensizlik neler yazdırıyor bana..
Öyle şeyler var ki içimde.. Bunu ben bile bilmiyorum.
İçimde bir şeyler korkutuyor belki de beni.. Beynimi tırmalıyor artık yaşadıklarım.
Dünya böyle bütün hızıyla dönüyor.
Ne kadar bize yavaş gelse de..

Karşıma çıkanlarda cabası
Kaç defa dayanır bir yürek acılarına
Dayanırmı sensiz sana diyemedim diyebilirmi
Hayallerime adını kazısamda
O heyecanlı yüreğime laf geçiremiyorum
Kapılarımı açıp gel diyemiyorum
Dayanamıyorum artık mum gibi eriyorum
Ateşin beni öylesine eritiyorki öylesine yanıp gidiyorum
Kendi kendime hayat bu şakaya gelmez diyorum
Doğru kararları vermek için
Daima uzaklaştığım ana vatanım olan aşk'a geri dönsemde nafile eriyorum .




Şimdi nerelerdesin? Bu sefer yazdıklarımın, yüreğimin acısının adresi yok!

Satırları yazmakta bile zorlanıyorum. Sen gideli kelime haznem daraldı.

Tek başıma kaldım buralarda...Ansızın dalıyorum, sürekli yollara bakıyorum

ve işin acı tarafı gelmeyeceğini de çok iyi biliyorum.

Ah Sevgili! Çok hayallerimiz vardı. Hayata dair, aşka dair, ikimizin kaybettiklerine dair.

Yazık! Hayallerimiz yarıda bile kalmadı.. Şimdi de mi kadere atılacak suç?

"Kaderde var mı?" diyerek!

Sen yoksun ama ben gene sana yazıyorum her günün ardından(!)
Gözyaşlarımı, aşkımı, özlemimi yazıyorum ve sevgili her zamanki gibi seni özlemle bekliyorum.

Bensiz üzülme olduğun yerlerde; çünkü ben seni yüreğimde taşıyorum, sensizken bile...

Kimseye söylemiyorum seni sevdiğimi sana bile (!) Çünkü içimde yaşıyorum seni, sen de beni...

Bizim aşkımızın kuralı da bu, baştan beri belli..

Ah Sevgili(!) Özledim be seni.. Geleceksin biliyorum ve sabırla bekliyorum.

Çünkü seni ölümsüz bir aşkla seviyorum.






Sabah kalktığımda ilk aklıma gelensin.
Ağladığım, güldüğüm ve sevgilim sen benim tek sevdiğim, aşık olduğum adamsın...
Sen karanlıklar arasında kaldığımda tek ışığımsın.
Ne ayrılıklar yaşadık seninle... Çok düşündüm neden diye(!)
Her ayrılıkta dönmeyeceğim desem de, döndüm dayanamadım sensizliğe!
Senden sonrası yok bilirim. Sen benim ilk sevdiğim,gizlice buluştuğumsun...
Her gideceğini duyduğumda yüreğim benden önce ağlıyor.
"Gitmeeee" olmaz diyor, başkasını değil, tek seni istiyor.
Senin sevginden başkası ona yetmiyor. Sensizlikte her gün bitiyor.
Her sensizlikte ölüyor ama sevgilim gören olmuyor.
Bu kalp seni hep sevdi ve sonsuza kadar sevecek!!!
Seni yanındayken bile özlüyor. Bak gene bu türkü çalıyor:
"sana sevdiğim diyemem
yalan yalan yalan
sen karasevdamsın benim
duman duman
ah leyar yar
yine başımda sevdan
ah leyar yar.."



Bir zamanlar, bütün duyguların üzerinde yaşadığı bir ada varmış: Mutluluk, Üzüntü, Bilgi ve tüm diğerleri... Aşk dahil. Bir gün, adanın batmakta olduğu duygulara haber verilmiş. Bunun üzerine hepsi adayı terketmek için sandallarını hazırlamışlar. Aşk'la adada en sona kalan duygu olmuş, çünkü mümkün olan en son ana kadar beklemek istemişler. Ada neredeyse battığı zaman, Aşk yardım istemeye karar vermiş. Zenginlik, çok büyük bir teknenin içinde adanın önünden geçmekteymiş. Aşk, "Zenginlik, beni de yanina alır mısın ?" diye sormuş. Zenginlik, "Hayır, alamam Teknemde çok fazla altın ve gümüş var, senin için yer yok" demiş. Aşk, çok güzel bir yelkenlinin içindeki Kibirden yardım istemiş. "Kibir, lütfen bana yardım et "Sana yardım edemem, Aşk. Sırılsıklamsın ve yelkenlimi mahvedebilirsin." diye cevap vermiş. Kibir Üzüntü yakınlardaymış ve Aşk yardım istemiş: "Üzüntü seninle geleyim." "Of, Aşk, o kadar üzgünüm ki, yalnız kalmaya ihtiyacım var." Mutluluk da Aşkın yanından geçmiş; ama o kadar mutluymuş ki Aşkın çagrisini duymamış. Aşk, birden bir ses duymuş. "Gel Aşk! Seni yanıma alacağım..." Bu Aşktan daha yaşlıca birisiymiş. Aşk o kadar şanslı ve mutlu hissetmiş ki, onu yanına alanın kim olduğunu ögrenmeyi akıl edememiş. Yeni bir kara parçasına vardıklarında, Aşka yardim eden yoluna devam etmiş. Ona ne kadar borçlu oldugunu farkeden Aşk, Bilgiye sormuş: "Bana yardşm eden kimdi?" "O, Zamandı" diye cevap vermiş Bilgi. "Zaman mı? Neden bana yardım etti ki?" diye sormuş Aşk. Bilgi gülümsemiş:

Çünkü sadece Zaman Aşkın ne kadar büyük olduğunu anlayabilir