Yazık olmuş bu güne kadar geçip giden ömrüme
Dönüp baktıkça nefret ediyorum kendimden
Sevgi sanarak ne pislikler sokmuşum gönlüme
Dönüp baktıkça nefret ediyorum kendimden
Her gülen yüze kanarak peşinden koşmuşum
Sahte duygulara kapılıp aptalca coşmuşum
Çok bildiğimi sanırdım, ama boşmuşum
Dönüp baktıkça nefret ediyorum kendimden
Ateşle oynamışım ama, yakmayan Allah yakmıyor
Yıllardır büründüğüm şahsiyet bir cahili aratmıyor
Bunca pişmanlığım kötü geçmişimi kapatmıyor
Dönüp baktıkça nefret ediyorum kendimden
Adem Durmazer
0 yorum:
Yorum Gönder