Ahmed-i Xani'de İnsan ve Alem

Mem u Zin'in girişinden...

İnsanın kendisi hem karanlıktır, hem ışık;

İnsan hem yakındır sana, hem uzak.

Ne kadar evren çeşidi varsa,

Hepsi insan çeşidine tâbidir.

Hepsi muazzam bunca felek,

Hepsi muhterem bunca melek,

Dönüp dolaşan bu muazzam çark,

Bu göz kamaştırıcı gezgin saray,

Bunca yerler ve unsurları,

Bunca ârazlar ve cevherleri,

Bunca doyulmaz nimet ve değer,

Ve bütün yiyeceklerle giyecekler

Bunca aranan ve istenilenler,

Bunca arzu edilen ve sevilenler,

Hayvanlar, madenler ve bitkiler,

Arananlar, amaç edinilenler ve muradlar;

Hepsi bizim için işler haldedir,

Hepsi bizler için yük altındadır,

Gerçekten güzel ve parlak bir düzen

Düzenledin bizler için doğrusu sen!

Biz gafiller, tenbeller, günahkârlar,

Kötülük isteyen nefsimizle kayıtlıyız.

Gönlümüzde taşımıyoruz senin fikrini ve de zikrini,

Dilimizle de ödemiyoruz senin hamdini ve de şükrünü.

Hani, gönülden anmıyorsa eğer seni,

Allah'ım ona şükredici bir dil ver!